1. Ktoś nowy

Pewnego, wiosennego dnia Skipper, Kowalski, Rico i Szeregowy poszli na przechadzkę do Central Parku.
- Co za piękny dzień na przechadzkę, panowie – powiedział Skipper
Nagle, gdy przechodzili koło jeziora krzaki zaczęły się poruszać. Pingwiny stanęły w pozycji bojowej. Ktoś z krzaków wydał pisk radości i nagle cały oddział ujrzał jak z krzaków wychodzi – lemur! Była to lemurzyca albinoska. W pierwszej chwili pingwiny stały jak oniemiałe.
- Kowalski, może jakieś opcje? – zapytał Skipper
- Z tego co widzę to lemur albinos katta – odparł Kowalski
- Wiecie nie to, że ni tak bardzo na tym zależy… ale wolę najpierw podać swoje imię niż gatunek. Otóż jestem Kolik, a mówcie mi… no tak Kolik… I tak, jestem lemurem. – odparła
- A niech to! Kolejny lemur i to pod kilkoma względami podobny do tego szaleńca. – powiedział Skipper
- Są tu jakieś lemury?! Wow! Gdzie? – ucieszyła się Kolik
- W naszym zoo – odpowiedział Szeregowy
- Trzy – dodał Rico
- Ojej, ale mam dzisiaj szczęście! Wiecie… Wczoraj ktoś pomylił transportery, bo miałam trafić do jakiegoś Hoboken – pingwiny zamarły – skrzynia pękła, wyszłam i doszłam tutaj… Dziś jednak los się do mnie uśmiechnął, spotkałam pingwiny i jeszcze mam tu podobno trzech krewnych!
- Masz wielkie szczęście, Kolik, że nie trafiłaś do Hoboken – powiedział Szeregowy
- A co? Tam nie ma lemurów? – zapytała Kolik
- Jest, Klemson… ale on jest… – zaczął Kowalski
- …Głównym wrogiem lemurów! – dokończył Skipper – No i po części też naszym.
- Aha sorry, że pytam, ale myślicie, że mogłabym zamieszkać chociaż na trochę w waszym zoo? No bo jestem zmęczona, głodna…
- Chcesz jeść? – zapytał Rico i wypluł rybę.
- Jej… dzięki, ale ja… nie jadam ryb… chętnie zjadłabym mango… – powiedziała lemurzyca
- Dość tego lunchu żołnierze! Rozpoczynamy operację: nowy lemur w zoo! – zakomenderował Skipper
- Tak! Wiecie… Tam przeczytałam o jakimś zoo… – zaczęła Kolik wskazując na tablice informacyjną
- Umiesz czytać? – przerwał jej zaciekawiony Kowalski
- Jasne, na Madagaskarze mieszkałam niedaleko takiej szkoły… – odpowiedziała
- Nareszcie stał się cud! – wykrzyknął Kowalski
- Ta… On tak ma… – powiedział Skipper
Szeregowy widząc minę Kolik wyjaśnił:
- Kowalski dawno założył, że nie spotka lemura mądrzejszego niż Maurice.
- Dzięki… Sztefan? – odpowiedziała niepewnie
- Nie, Szeregowy – odpowiedział radośnie – to szef – Skipper, Rico i Kowalski
- Masz bardzo niespotykane imię… ale ciekawe! – powiedziała uśmiechnięta Kolik
Gdy dotarli do zoo, przywitał ich komitet powitalny lemurów, które przechadzały się po zoo. Julian najpierw nie zauważył lemurzycy i zaczął:
- Co, wy głupie ptaki robicie całe dnie w… -nie dokończył, bo zobaczył Kolik
- W parku znaleźliśmy nowego, szczęśliwego mieszkańca, naszego, szczęśliwego zoo, tylko na jej nieszczęście trafi na wasz, nieszczęśliwy wybieg, lemury. – Powiedział Skipper na wstępie
- To Kolik i jest lemurem! – dodał Szeregowy
Julian był w niebo wzięty.
- Czy ty widzisz, Maurice, to samo co ja?! Mamy nową królową! I to całkiem podobną do króla! – zawołał król
- Słucham?! – krzyknęli naraz Kolik, Mort i pingwiny
Julian nie zwrócił uwagi na pytanie i po krótkiej chwili Skipper rzekł:
- Pozostaje tylko kwestia jak zapisać Kolik do zoo… Kowalski, opcje!
Następnie, według planu Kowalskiego pingwiny i Kolik udali się do biura Alice, gdzie zostawili Kolik.
- Co znowu? O, lemur? A skąd ty się tu wiozłeś? No cóż… wyglądasz mi na lemura. Zaniosę cię na wybieg, a potem sporządzę raport – powiedziała Alice i zaniosła Kolik do królestwa lemurów.
- Witaj w moim królestwie! – przywitał na wstępie Julian – Maurice, przywitaj tą oto tu damę koktajlem. jak już zapewne wiesz mój każdy nowy poddany musi dać mi prezent. Tobie jednak zrobię wyjątek. -Maurice przyniósł koktajl, Julian mu go odebrał i podał Kolik. Mort korzystając z okazji znów próbował dobrać się do królewskiej stopy, ale Julian go przyłapał – Mort, tyle razy ci mówiłem… NIE TYKAJ STOPY!!! – krzyknął i kopnął lemurka.
- Jejku to było okrutne, Julianie – powiedziała Kolik
- C-co? Tak myślisz? Skoro przyszła królowa tak twierdzi… Maurice! Ruszamy po Morta! A tak na marginesie – zwrócił się do palczaka – Mówiąc ruszamy miałem namyśli ruszaj – powiedział król. Palczak jęknął i poszedł szukać Morta.
- No tak, to już coś… to może i my pójdziemy go poszukać? – zapytała Kolik, po czym dodała – i jak to królowa?
- Widzisz są pewne granice, co do Morta… i właśnie miałem zjeść mango… – zaczął wykręcać się król
- No to może oprowadzisz mnie po zoo i przy okazji znajdziemy Morta?
- A! Przechadzka! To co innego… zapraszam – powiedział król i wraz z Kolik poszli w stronę bazy pingwinów. Do środka pierwszy wszedł Julian i krzyknął
- Dobra, złapię cię!
- Na pewno? wiesz mogę zejść po tej drabince… – powiedziała nie przekonana Kolik
- Nie ma się czego bać. Skacz! – zachęcał król. no i Kolik skoczyła, albo raczej spadła.
- Widzisz? Mówiłam… Czekaj pomogę ci…
Gdy Julian się pozbierał, dopiero doszli do wniosku, że nikogo tu nie ma.
- No i gdzie są moi sąsiedzi? – Denerwował się król
- Chyba ktoś siedzi za tymi drzwiami..
- a to pokój tego szalonego, Kowalskiego – odpowiedział
Lemury podeszły pod drzwi i już Kolik miała zapukać, kiedy nastąpił wybuch. Gdy już pierwszy dym opadł wszyscy znaleźli się po drugiej stronie pomieszczenia. Kowalski i Julian zaczęli kaszleć, a Kolik szybko otworzyła właz, wzięła jakąś gazetę i zaczęła przewietrzać pomieszczenie. Następnie weszła do laboratorium, stwierdziła, że nie ma połowy stołu. potem podeszła do jakiejś wielkiej machiny „pewnie nad tym pracował” pomyślała i weszła do małego pomieszczenia w tejże machinie. Obróciła się i zaczęła się cofać i nagle PIP! i drzwi się zamknęły. Coś strzelało i buczało. Kowalski szybko wbiegł do laboratorium, a za nim przerażony Julian. Kowalski był uradowany bo jego maszyna zadziałała:
- Tak! Działa! – krzyknął
Gdy wszystko się skończyło Kolik wyszła chwiejnym krokiem i wymamrotała:
- Wnioskując po twoim stole chyba rozlał ci się kwas siarko… – zemdlała.