2. Zmiany

Gdy się obudziła leżała na łóżku, w bazie. Skipper, Szeregowy i Rico już wrócili, ale najwidoczniej nie zwrócili uwagi na Kolik.
- Gdzie ja jestem? Co to? Kto? Gdzie jest… – mamrotała Kolik, co usłyszały pingwiny.
- Kowalski, kto to… – zaczął Skipper
- ee… No to Kolik… – odpowiedział Kowalski
- Ale ona jest lemurem, a to jest pingwin – dodał Szeregowy
- Więc… gdy kończyłem mój nowy wynalazek…
- Znowu… – przerwał Rico
- No tak, ale.. gdy go kończyłem nastąpił mały, kontrolowany wybuch i miałem niespodziewanych gości… i mój wynalazek zadziałał… ale nie w pierwotnym celu… i – nie dokończył, bo znów mu przerwano, tym razem to był Skipper
- znów się zepsuł – Kowalski potwierdził – No ale co ta pingwinica tu robi? Pytam się! – denerwował się Skipper
- No… to jest właśnie Kolik i ona jest tym „niepierwotnym celem” – wytłumaczył Kowalski
- No masz… zaczyna się na naprawienie funkcji robienia popcornu w mikrofalówce, a kończy się na „niepierwotnym celu”… – podsumował, po czym dodał jakby do siebie -  chyba Rico będzie musiał unicestwić ten sprzęt…
- I co teraz będzie z Kolik? – zapytał Szeregowy
- Cóż… DNAprzekierowywator jest już w nieużytku… przez wybuch spłonęły moje plany, zapomniałem ustawić by nie nastąpiło samozniszczenie no i szanse na to, by to wszystko odwrócić są znikome… – odpowiedział Kowalski
- Chwila! To kiedy ma nastąpić to samozniszczenie?! – zapytał Skipper
- Spokojnie szefie, zająłem się tym…
[DNAprzekierowywator znajduje się w ściekach, u szczurów, słuchać odgłos wybuchy i przytłumiony krzyk króla szczurów "Pingwiny!!!"] Nagle podeszła do nich Kolik, chwiejnym krokiem.
- O… Cześć, co tu robicie? – otrząsnęła się – K-kowalski, co się stało? – zapytał Kolik, a cały oddział spojrzał z zainteresowaniem na Kowalskiego
- Niechcący uruchomiłaś DNAprzekierowywator, no i… twoje DNA się przekierowało, nie można już tego odkręcić. Tak właściwie to nie moja wina, ale… przepraszam… – odpowiedział, a na jego słowa Kolik zaczęła się śmiać
- hahaha! Bardzo śmieszne! Powiedz mi… albo raczej powiedźcie, w co ja się miałabym niby zamienić? – Rico podał jej lusterko, a Kolik zamarła – Co?! Jestem pingwin… To-to niemoż…
- No tak właściwie, znając Kowalskiego, to wszystko jest możliwe… – wtrącił się Szeregowy
- Jak ja wyglądam?! – powiedziała rozpaczliwie Kolik
- biorąc pod uwagę urodę pingwinów, to nikt nie może ci powiedzieć, że jesteś… nieurodziwa… – dodał Kowalski
Kolik była trochę wyższa od Skippera, miała ładne, połyskujące pióra oraz duże, szare oczy, co jest dość rzadkim zjawiskiem u pingwinów białobrewych.
Na słowa Kowalskiego przytaknęli Skipper, Rico i Szeregowy.
- Naprawdę? – zapytała z nadzieją Kolik – No, bo wiecie, jak byłam lemurem… Głupio to brzmi… no to w każdym razie jak nim byłam to właśnie… nie byłam za ładna. Bo wiecie, albinos, no a lemury są ładniejsze kolorowe… A tu prosze: cztery pingwiny twierdzą, że jestem ładna – powiedziała nieco weselsza Kolik, poczym westchnęła – no to może ja się pójdę przewietrzyć… – powiedziawszy to wyszła z bazy sprawdzić czy chociaż umie pływać.
Po wyjściu Kolik Szeregowy poszedł oglądać swój serial, Rico poszedł na przechadzkę z panną Perky, Skipper zaczął przeglądać gazetę, a Kowalski postanowił to wszystko przemyśleć.
Tym czasem, Kolik po udanym eksperymencie z pływania postanowiła dokończyć zwiedzanie zoo…