7. ...i mat

Zegar zaczął wybijać 13. i inspektorzy zaczęli powoli opuszczać zoo. Około 14. nie było już nikogo oprócz personelu zoo. Rozpoczęła się pora karmienia. Alice podeszła do pingwinów z krótkofalówką przy uchu.
- Naprawdę nie wiem... Co? Sugeruje pan, że lemur mógł sobie pójść, albo się w coś zamienić? - Oddział spojrzał na dyrektorkę z lekkim przestrachem - To niedorzeczne! Kto przy zdrowych zmysłach wymyśli coś równie głupiego?!... Pan... No tak.. ee... Proszę poczekać... - Alice zaczęła rzucać ryby - Trzeba było tego lemura zamknąć w klatce... Fuu... Tak, jestem już... - dyrektorka odeszła.
- Podejrzane... - zaczął Szeregowy.
- Macie rację żołnierzu, teraz jest pięć pingwinów, a ryb ciągle dają po osiem. I co z tymi obiecanymi 15 rybami na głowę?! - krzyczał szef.
- No tak, to też... Ale chodziło mi raczej o... - znowu zaczął.
- Właśnie! - tym razem przerwał Kowalski - Pieniądze, zamiast na nasz posiłek, zoo przeznaczyło na pokój motyli, które mogą zostać... ee, zjedzone... przez Barego.
- Niby tak, ale... - chciał dokończyć Szeregowy.
- Ryby! Kolik! - zawołał Rico i wszyscy spojrzeli w stronę Kolik, która zjadała już 3 rybę.
- Przepraszam... Od wczoraj zjadłam tylko jedną. Dziwiłam się, że jeszcze nie usłyszeliście jak mi brzuch burczy... Prosze - to rzekłszy podała im po rybie.
- Czy mogę coś powiedzieć?! - zawołał Szeregowy.
- Przecież ciągle coś mówiłeś - odparł Kowalski, a Szeregowy wyglądał jakby nic nie pojmował, po pewnym czasie rzekł.
- No tak, ale... To podejrzane, że oni wpadli na pomysł zmiany Kolik.
- Zauważyłem to, ale biorąc pod uwagę wszystkie możliwości inspektorzy przyjdą jeszcze najwyżej jutro i będzie po wszystkim - odpowiedział naukowiec.
- Dobra.. Trzymajmy się opcji Kowalskiego - podsumował lider i wszyscy weszli do bazy.
W telewizji znowu zaczęli puszczać "durne zwierzaki" i Rico, Skipper oraz Szeregowy zaczęli oglądać co jakiś czas wybuchając śmiechem. Natomiast Kolik i Kowalski zaczęli grać w szachy. Po około godzinie nieprzerywania tych czynności i nagłych wybuchów śmiechu, Kolik nagle powiedziała spokojnie:
- Szach.
Wszyscy zwrócili się w stronę zamyślonego Kowalskiego i uśmiechniętej Kolik. Naukowiec zrobił jeden niepewny ruch, a następnie Kolik przesunęła figurę.
- I mat...
- No masz Kowalski jeszcze nigdy z nikim nie przegrał... - powiedział Szeregowy.
- Dlatego, że nikt inny nie mógł się tego nauczyć... - odparł skrzekliwie Rico.
Kowalski wyglądał za to jakby dostał ćwierć dolara za swoje najmądrzejsze stwierdzenie, po czym rzekł - Domagam się rewanżu!
W tym czasie do pomieszczenia wskoczyli Mort, Maurice oraz Julian.
- Witajcie nieloty, ptaki, sonsiedzi! - zawołał król na wstępie.
- Po co tu przyszliście? - zapytał zdenerwowany Skipper.
- Nie denerwuj siem sonsiedzie - odparł Julian - To tylko ja iii... Mort... - wskazał na skaczącego obok lemurka - Chcem tylko, ażeby on - wskazał na Kowalskiego - zbudował mnie karaoke napędzane słońcem!
Naukowiec spojrzał po kolei na wszystkich - W zasadzie mógłbym to zrobić... - nagle bardzo posmutniał i wyglądało jakby miał zaraz zacząć chlipać, gdy wybiegł z bazy.
- Co to było? - zapytał Rico.
- Mam zrozumieć, że on nie zrobi mnie karaoke... - zaczął ponownie król.
- A co, może ona miałaby to zbudować?! - krzyknął Skipper.
- W zasadzie mogłabym spróbować... - wtrąciła się Kolik - Tylko, że potrzebowałabym kilku rzeczy...
- Ja mam - odparł Rico, wyrzygał piłę łańcuchową i zaczął się psychopatycznie śmiać.
- Dosyć tego Rico! Możecie iść, ale zostaw te piłę! - powiedział szef, a psychopata odłożył sprzęt.
- To może ja i szef ogłosimy zebranie? - zaproponował Szeregowy.
- Dobry pomysł, żołnierzu - pochwalił lider - Do roboty! - wszyscy rozeszli się by wykonać swoje zadanie...